de programmamakers van 'beste kijkers' scheppen er genoegen in de draak te steken met het programma 'dit is mijn toekomst', een live programma dat dagelijks wordt uitgezonden op RTL 4 en RTL 5. De personen die inbellen op het programma 'dit is mijn toekomst' hebben baat bij de readings en healings die de medium's geven. Dat verdient respect. Zowel naar het medium als de beller. En op de eerste plaats respect en dank aan het universum. Tot voor kort waren er de pastoor, de kapelaan en dominee, paters, fraters en de nonnen bij wie we als mens terecht konden voor geestelijke bijstand. Die zijn merendeels weggevallen. De mens in deze tijd zoekt een nieuwe invulling. De medium's komen hier in tegemoet. Zij bieden ondersteuning in het nieuwe geloof: het geloof in onszelf.
Mijn ervaring is het dat er altijd wel iemand is die probeert het geloof in mezelf aan het wankelen te brengen. Vandaag stond ik voor een spiegel. Door een voorval ging ik ruim 40 jaar terug in de tijd. Met negen examenkandidaten zakte ik als enige voor het diploma van logopedist. In diezelfde week bezocht ik mijn ouders. Er hing een prachtige plant voor het raam. Ik zei:' wat een mooie plant heb je daar mam!'.' Die zou voor jou geweest zijn als je was geslaagd.' reageerde mijn moeder. 'Nu geef ik de plant aan je zus!'
Ik weet nog dat ik dacht: 'die heeft niet eens examen gedaan!'
De omstandigheid was dat ik getrouwd was en drie jaar eerder, zwanger, de opleiding logopedie gestart. het huwelijk was een 'moetje', een schande voor de familie. niet veel later werden familiegeheimen onthuld. de moeder van mijn moeder was zwanger toen ze trouwde, dat was rond 1920, de moeder van mijn schoonmoeder was zwanger toen ze trouwde, ook zo rond 1920. en bij het uitzoeken van de stamboom door mijn vader kwam hij rond 2003 tot de ontdekking dat we een 'stammoeder' hebben. mijn óver óver grootmoeder had geen partner. ik heb dus aan beide familiekanten de traditie voort gezet. had ik naar mijn moeder geluisterd dan had ik abortus laten plegen. daar ben ik, wat mezelf betreft, principieel tegen.
mijn zoontje was twee en een half jaar toen ik logopedieexamen deed en zakte. een half jaar later slaagde ik wel en was ik zwanger van mijn dochter . Direct kreeg ik, zwanger en wel in een tijd, half jaren 70, dat dat zeker niet gebruikelijk was, een baan op een school voor slechthorenden en spraakgebrekkige kinderen. Ik had verteld dat ik zwanger was en ze wisten dat ik al een zoontje had. nu, een en veertig jaar later, beoefen ik nog steeds het beroep van logopedist aangaande zeer ernstige afasie.
was ik boos op mijn moeder? nee. verdrietig? Toen niet. Nu voel ik het verdriet van toen. En als ik nu zie en hoor dat iemand de moed heeft onder vergelijkbare omstandigheden obstakels te overwinnen en zich focust op het doel dan zie ik een kracht in die persoon die gestuurd wordt door een sterke hoofdgids. En of de persoon zich bewust is of niet, keer op keer is er de keuzemogelijkheid: ga ik op deze weg verder, of niet.
Sinds kort weet ik dat mijn hoofdgids er altijd was. Alleen was ik me er niet van bewust. Had ik het eerder geweten dan had me dat veel rust gegeven. En zelfvertrouwen.
Bert bak heeft me kennis laten maken met mijn hoofdgids Irene. Bert ik ben je dankbaar. dank je wel. iedereen dient zijn hoofdgids te kennen. het zal de wereld veranderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten